Во книгата се работи за едно дете, кое било оставено за време на војната во некое село. Додека бегале од окупаторот, група Роми го пронашле детето и го одгледале. Момчето се викало Таруно и немало никаква врска со Циганите, но научило да ги почитува нивните обичаи, научило како да преживее и да заработи за живот, плетејќи кошници. Неговите најдобри пријатели биле Насиха и Рапуш. Останатите луѓе не го поднесувале Таруно и го викале Белото Циганче. Таруно бил мирен и срамежлив, а неколкупати се обидел да им се спротистави на селските деца, но секогаш завршувал во небрано.
Изданието е задолжителна лектира за шесто одделение.